Sana anlatmam gereken şeyler var. Biraz daha içimde tutarsam param parça olacağım şeyler var. Nefes almamı zorlaştıran şeyler.
Ben seni özlemekten,beklemekten,sevmekten hiç vazgeçmedim. Gerçekten. Bekliyorum hala,belki de korkuyorum ben vazgeçtikten sonra gelirsin de,beni bıraktığın yerde bulamazsın diye.. Bekliyorum, olur da sende özlersin diye.
Aslında kimse için savaşacak gücüm yok. Artık kendimi kurtaracak kadar bile gücüm yok. Dışarıdan her şey yolundaymış gibi gösterip,sabahlara kadar acıdan kıvranmak yorucu. Onca insanın varlığı, senin yokluğunu giderememesi; içimdeki yerinin en büyük göstergesi olmalı.
Ben hep sana geldim. Hep kendimden önce seni düşündüm. Bende açtığın yaraları umursamadan, senin yaralarını sardım hep. Sorun değil inan. Kanasın o yaralar, acısın canım. Sen yanımda oldunktan sonra inan hissetmem hiç birini. Ama sen de yoksan, inan baş etmesi zor. Yalvarırım gel. Biraz gülüşün,biraz kokun,biraz sesin,biraz tenin... Çok değil, biraz sensin istediğim.
İçimi kanata kanata da olsa gel. Sen varken tüm dünyayı karşıma alabilirken, yokluğunda tüm dünya bana karşıymış gibi geliyor. Ne olur gel, geçmiyor bu acı. Gel dindir ne olur. Gel ve bu sefer sakın gitme.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder